Hondenpoep staat tegenwoordig bekend als een van de grootste ergernissen in de openbare ruimte. Maar nog geen eeuw geleden was diezelfde hondenpoep waardevol genoeg om als “het bruine goud” te worden beschouwd. In de tijd waarin leerlooierijen in stedelijke gebieden floreerden, bood hondenpoep een belangrijke grondstof voor het looien van leer. Pure-vinders, zoals de verzamelaars werden genoemd, verdienden hun brood met het oprapen van deze uitwerpselen, die essentieel waren voor het soepel maken van leer.
Dit verhaal van Roemi voert ons terug naar een tijd waarin de straten niet alleen bevolkt werden door zwerfhonden, maar ook door de pure-vinders die hun emmers vulden met waardevolle hondenpoep. Terwijl leerlooiers in hun werkplaatsen urine en hondenpoep gebruikten om leer te zuiveren, werkten de verzamelaars dag en nacht om hun kostje bij elkaar te schrapen in een harde wereld vol concurrentie en armoede. Hun levensonderhoud hing aan een zijden draadje, totdat kunstmatige middelen en de afname van leerproductie deze bijzondere handel voorgoed deden verdwijnen.
De natuur is de beste arts
en gewoonte een tweede natuur.
– Hippocrates uit Kos
In de drukke straten van een bazaar, doordrongen van de bedwelmende geur van exotische parfums, speelde zich een onverwachte gebeurtenis af die het hart en de geest zou beroeren. Dit is het verhaal van de leerlooier die flauwviel en ziek werd bij het ruiken van otto en muskus op de markt van de parfumeurs, zoals verteld door de legendarische mystieke dichter en leraar, Roemi.
Te midden van de levendige activiteit van de markt, viel een man plotseling bewusteloos neer, als een geveld dier. De geur van de kostbare parfums die uit de winkels van de parfumeurs wervelden, greep hem bij de keel en bracht hem ten val. Omstanders snelden toe, geschrokken en bezorgd, en begonnen met spoed hun remedies toe te passen. Sommigen legden hun hand op zijn hart, anderen besprenkelden hem met rozenwater, terwijl weer anderen zijn pols voelden en zijn mond inspecteerden.
Maar niemand kon de reden achterhalen voor zijn plotselinge wegraking. Zijn familie werd verwittigd, en al gauw verscheen zijn broer, een slimme en wijze man. Met een geheim middel in zijn mouw, dat voor velen ondenkbaar was, begon hij zich een weg te banen door de menigte.
‘Ik weet waar zijn ziekte vandaan komt,’ fluisterde hij. ‘Wanneer de oorzaak bekend is, is de genezing duidelijk.’
Met vastberadenheid en zorg naderde hij zijn bewusteloze broer, en bracht voorzichtig een vleugje van een onverwacht ingrediënt naar zijn neus: hondendrollen. Voor de omstanders leek het een ongebruikelijke handeling, maar zijn broer wist beter.
‘De geur van deze mest is verankerd in zijn wezen,’ verklaarde hij. ‘Het is zijn vertrouwde geur, zijn bekende habitat. Daarom is het de sleutel tot zijn genezing.’
En wonder boven wonder, kort nadat zijn bewusteloze broer de geur van de mest rook, begon hij te bewegen. De omstanders waren verbaasd en verheugd. Het leek bijna magie, maar voor de wijze broer was het eenvoudigweg de kracht van begrip en kennis.
Dit verhaal van Roemi leert ons een diepgaande les over het begrijpen van de diepere oorzaken van onze problemen en het vinden van de juiste remedies. Soms liggen de antwoorden op onze moeilijkheden in de meest onverwachte plaatsen, en alleen door echt inzicht kunnen we de weg naar genezing vinden.
Net zoals de leerlooier werd genezen door zijn vertrouwde geur, zo kunnen ook wij genezing vinden door diep naar binnen te kijken, de oorzaken van onze problemen te begrijpen en te putten uit onze eigen innerlijke kracht. En zoals Roemi ons leert, is kennis van de oorzaken de sleutel tot het verdrijven van onwetendheid en het vinden van ware genezing.