Lang geleden, eind tachtiger jaren toen ik voor het eerst de betoverende klanken van qawwali-muziek hoorde, werd ik diep geraakt door o.a. de stemmen van de Sabri Brothers. Geleid door de oudste broer Haji Ghulam Fareed, gevolgd door Maqbool Ahmed en Mahmood Ghaznavi, culturele ambassadeurs van Pakistan, belichaamden ze niet alleen meesterschap in de wereld van qawwali, maar waren ze ook toegewijde Chishti-soefi’s. Hun muziek, doordrenkt met spiritualiteit en mystiek, raakte niet alleen de zintuigen maar ook de ziel.
Tijdens een eerste ontmoeting in de zomer van 1990, vertelde Maqbool Ahmed, de middelste broer, trots over zijn dochter in Zuid-Afrika. Jaren later, toen sociale media ons de mogelijkheid gaven om contact te maken over de grenzen heen, vond ik haar op Facebook. Ik deelde mijn ontroerende herinneringen aan haar vader en ooms (zij in het Afrikaans en ik in het Nederlands), en het was een bijzonder moment om te zien hoe de banden van vriendschap en herinnering zich blijven ontvouwen, zelfs over verschillende generaties, culturen en continenten heen. Deze connectie over de tijd heen getuigde van de kracht van gedeelde ervaringen en de blijvende impact die de Sabri Brothers op ons leven hebben gehad.
Helaas kampten de broers, net als velen in Pakistan waar de levensverwachting achterblijft bij die in het Westen, met gezondheidsproblemen. Hun verhalen weerspiegelden de realiteit van een samenleving waar gezondheid geen vanzelfsprekendheid is, en waar mensen vaak moeten vechten tegen ziekte en tegenspoed.
Verder deelden ze hun zorgen over de onveilige situatie in Karachi, de stad waar ze hun leven hadden opgebouwd. Ahmed was bijzonder blij dat zijn dochter kon opgroeien in het relatief veilige en vrije Zuid-Afrika, ver verwijderd van de constante spanningen die hun thuisland soms overschaduwden.
‘Van buiten als tweedehands autodealers, van binnen niets dan zoetheid.’ Zo werden ze beschreven, een treffende weergave van hun bescheiden uiterlijk en toch de diepe zoetheid van hun muziek en spirituele erfenis. Haji Ghulam Fareed Sabri (overleden 1994); Haji Maqbool Ahmed Sabri (overleden 2011); Mahmood Ghaznavi Sabri (overleden 21 juni 2021).
Mahmood Ghaznavi Sabri was meer dan alleen een muzikant; hij was een intuïtieve man, wiens ziel leek te resoneren met de verborgen ritmes van het leven. Bij onze ontmoeting in een cruciale periode van mijn leven zegende hij me met de eervolle geuzennaam Sabri en reikte me amuletten aan, doordrenkt met betekenissen en verhalen die teruggingen tot ver voorbij onze tijd. Door die naam werden we als familie verbonden, een band die de grenzen van tijd, cultuur en afstand overstijgt. Hij en de andere Sabri-broers waren dat jaar uitgenodigd voor enkele concerten en soefi- / qawwali-bijeenkomsten in Den Haag, waar we zeer mooie en betekenisvolle gesprekken hadden. We beloofden elkaar altijd te blijven opzoeken wanneer we tegelijkertijd in de stad waren. In juni 2021 ontving ik het droevige nieuws van zijn overlijden. De herinnering aan onze gesprekken en zijn genereuze zegeningen zal voor altijd in mijn hart blijven. Rust in vrede, lieve Mahmood.