Als ik terugdenk aan een van de meest betoverende reizen die ik ooit heb mogen maken, voert mijn geest me terug naar het jaar 1995. Het was een tijd van ontdekking en avontuur, waarin ik de kans kreeg om de landschappen en heilige plaatsen van Pakistan te verkennen.
Mijn reis begon in de bruisende hoofdstad Islamabad, waar ik werd verwelkomd door de levendige energie van de stad en de belofte van avontuur dat voor me lag. Vanuit deze moderne metropool begon ik mijn reis naar het diepere spirituele weefsel van het land te ontdekken.
Na een betoverend bezoek aan Islamabad, zette ik koers naar het historische Rawalpindi, waar ik op zoek ging naar een psychiater die qawwali voorschreef als therapie. Deze ongewone benadering van genezing opende mijn ogen voor de diepgaande verbinding tussen muziek en genezing, en verrijkte mijn begrip van spirituele heling.
Terwijl ik me verder noordwaarts begaf, door adembenemende landschappen en pittoreske bergdorpen, bereikte ik uiteindelijk de historische stad Peshawar. Hier proefde ik van de rijke tradities en ontdekte ik de diepe spirituele wortels van de regio, voordat ik verder trok naar het betoverende Chitral.
Onderweg naar Chitral, terwijl de bus door de kronkelende bergwegen reed, viel mijn oog op bekende planten die langs de weg in de berm stonden: Cannabis Sativa, zo ver het oog reikte. Deze onverwachte ontmoeting herinnerde me eraan dat spiritualiteit en genezing vele vormen aannemen, en dat de natuur ons vaak de antwoorden biedt die we zoeken.
Het hoogtepunt van mijn reis was de tocht naar Gilgit, een stad omringd door majestueuze bergen en diepe valleien. Ondanks de uitdagingen van slecht weer en geannuleerde vluchten, bleef mijn spirituele vuur branden terwijl ik de kronkelige bergwegen trotseerde, geleid door mijn innerlijke kompas en mijn verlangen naar spirituele verlichting.
Uiteindelijk bracht mijn reis me naar het spirituele centrum van Lahore, waar ik het graf van Data Ganj Bakhsh bezocht en deelnam aan een qawwali bijeenkomst geleid door een lokale spirituele leider. Hier ontving ik zegeningen, een tulband en amuletten als teken van spirituele bescherming, waardoor mijn reis naar het hart van de soefi-traditie compleet werd.
Bij mijn terugkeer besefte ik dat mijn spirituele reis niet alleen een ontdekkingstocht door adembenemende landschappen was, maar ook een innerlijke reis naar het hart van de soefi-traditie en de kracht van spirituele verbondenheid. Mijn reis door Pakistan mag dan lang geleden ten einde zijn gekomen, maar de herinneringen aan de warmte van de mensen, de schoonheid van de natuur en de diepte van de spirituele verbindingen zullen voor altijd in mijn hart blijven resoneren.