Lang geleden leefde er een meester-hovenier genaamd Djelal, wiens kennis van planten en tuinieren legendarisch was. Hij bezat niet alleen een diepgaande kennis van de botanica, maar ook van de subtiele kunst om tuinen tot leven te brengen. Djelal’s leven strekte zich uit over vele generaties, waarin hij tuinen over de hele wereld bezocht en verzorgde.
Met een ongeëvenaarde passie en toewijding bracht Djelal weelderige tuinen tot bloei, waarin de harmonie tussen mens en natuur tot uitdrukking kwam. Hij deelde gul zijn kennis en leerde anderen de geheimen van het tuinieren, van het kiezen van de juiste planten tot het onderhouden van een gezonde bodem.
Echter, met de tijd begonnen de mensen te vergeten wat Djelal hen had geleerd. Essentiële lessen over zaaien, stekken en zorgen voor de diversiteit van planten gingen verloren in de vergetelheid. Ondanks zijn herhaalde pogingen om de waarde van deze principes te benadrukken, dwaalden zijn leerlingen af en raakte de oorspronkelijke pracht van de tuinen verloren.
Teleurgesteld door het gebrek aan respect voor zijn methoden, nam Djelal een moedige beslissing. Hij stuurde zijn leerlingen weg en begon opnieuw, met een nieuwe generatie werkers. Hij waarschuwde hen voor de gevolgen van nalatigheid en benadrukte het belang van respect voor de natuur.
Maar zelfs met deze nieuwe start herhaalde de geschiedenis zich. De nieuwe werkers vielen ten prooi aan dezelfde fouten als hun voorgangers, geobsedeerd door gemak en directe resultaten. Djelal bleef echter volharden, en waar hij kon, legde hij nieuwe tuinen aan, zij het nooit zo perfect als degene die hij zelf onderhield.
Na verloop van tijd ontstonden er verschillende stromingen binnen de wereld van het tuinieren. Sommigen kozen voor de eenvoud van monoculturen, terwijl anderen de diversiteit van het leven omarmden. Boeken werden geschreven, bijeenkomsten gehouden en discussies gevoerd over de beste praktijken.
Bij zijn overlijden schonk Djelal zijn kennis aan de wereld, in de hoop dat anderen het belang van zijn lessen zouden begrijpen. Maar zelfs met zijn nalatenschap bleef het een uitdaging om de ware essentie van het tuinieren te omarmen. Slechts af en toe stonden er ware meesters op, die de subtiele kunst van het tuinieren begrepen en deze met liefde en respect beoefenden.
Zo blijft het verhaal van Djelal en zijn tuinen een inspiratiebron voor allen die streven naar harmonie tussen mens en natuur, en een herinnering aan de kostbare lessen die de natuur ons te bieden heeft.