Je hoofd leegmaken

Hij laat de vergeelde bladeren

          van de tak van het hart dwarrelen

zodat er voortdurend

          groene bladeren kunnen ontspruiten.

– Roemi

Natuurlijk wist ik al lang dat het goed is voor je gezondheid om erop uit te trekken in de natuur. Lekker even je hoofd leegmaken… Maar toen ik zelf op zoek ging naar de bronnen van herstel kwam ik tot de ontdekking dat alles in mijn omgeving — uitzicht, geluiden, kleuren en geuren — een geweldige uitwerking heeft op mijn emoties.

Terugverlangen
We proberen ons zo goed mogelijk aan te passen aan het leven in de stad, maar er sluimert een onbewust verlangen in de mens naar zijn groene baarmoeder, zijn bakermat en oermilieu. We hebben behoefte aan contact met een levende groene bodem en ruisend groen dak. De stadse mens trekt de natuur in om zich uit te leven, zich te ontladen en te herscheppen. Bovendien brengt een stevige wandeling je niet alleen naar het hart van het landschap, het brengt je ook bij de kern van jezelf.

Vanuit verbondenheid iets willen betekenen
Vanuit dit besef en een groeiende liefde voor de natuur en het landschap ontstond toen ik zo op zoek naar mijzelf een behoefte meer te weten over en iets te doen voor het onderhoud van het landschap en het behoud van de natuur. Ik werd lid van de Vereniging tot behoud van natuurmonumenten, de Koninklijke Maatschappij tot bevordering van Tuinbouw en Plantkunde en ging als vrijwilliger aan de slag voor de Stichting Landschapsbeheer Zuid Holland.

Dat de natuur bijdraagt aan emotioneel herstel zie je aan de glimlach op ons gezicht bij het verschijnen van een regenboog. Geuren die herinneringen naar boven doen komen, een stevige wind die je helpt los te laten, een verfrissende duik in een koel meer waardoor je je weer schoon voelt.

Inzicht in jezelf en je proces
Een Herstel en ontwikkelingscoach kan bijvoorbeeld tijdens een wandeling in de natuur helpen meer zicht te krijgen op jouw herstelproces en het begrijpen van het verband tussen je omgeving en je gevoelens.  Emotioneel herstel door natuurervaringen verloopt meestal in een aantal fasen die je terug kunt vinden in het onderstaand gedicht dat ik als herinnering onlangs heb opgeschreven:

Luister naar mij als het riet
Stil en buigzaam
Dansend in de wind.

Sierlijk schouwspel
Uit een losse hand
Weg die kramp
en angst
Die pijn
Een balsem voor
De plek van dit verdriet.

Vanwaar die hardnekkigheid
Dat vastbijten, vastklampen
Waardoor ik jou
uit het oog verloor?

Ik kan mij los maken
En weer vrij zijn.

Mijn leven
een spirituele spiegel
een veelstemmig
muziekstuk.

Een schok van herkenning
Alles is verbinding!
En ik …. ben erbij.

Je bent er weer helemaal bij
Je ziet hoe in deze natuurervaring mijn innerlijke en uiterlijke zintuigen worden aangesproken, dat er een zekere alertheid van mij wordt gevraagd, waardoor ik stap voor stap meer in verbinding kom met mijzelf en mijn omgeving.

In de eerste fase neem je dus afstand van je situatie en doe je een stapje terug. Zo ontstaat er meer ruimte voor verandering en kan er een verschuiving optreden in je perspectief.

In tweede fase stemmen de zintuigen zich af op de prikkels die zich in het moment aandienen. Onze dagelijkse gedachten en beslommeringen raken wat meer op de achtergrond en we hebben weer oog voor de kwaliteiten van alles om ons heen.

De derde fase – zelfbewustzijn – is gericht op het zelf. Het vraagt om een veilige, afgezonderde plek waar je naar binnen kunt keren voor zelfreflectie.

De vierde fase – spiritueel bewustzijn – maakt dat je je bewust wordt van een diepere verbondenheid, waardoor het gevoel van welbevinden zich verruimt en de tijd stil lijkt te staan.

Houd de kalender in de gaten voor de pelgrimstochten/ natuur ervaringstochten die jaarlijks georganiseerd gaan worden.